Kartka z pamiętnika Macieja K.

​

Poręba, 27 maj 2016r. / Londyn, 27 października 1781r.

Był wczesny sobotni ranek. Dzień, jak co dzień. Wstałem około godziny 8.30, zjadłem śniadanie, ubrałem się i zacząłem odrabiać lekcje. Kiedy już skończyłem, wybrałem się z moim psem na spacer. Szliśmy leśną ścieżką, kiedy nagle mój pies zboczył z drogi i wbiegł do tunelu z krzewów i gałęzi. Nie miałem wyboru, poszedłem za nim. Tunel nie był długi, miał może z 10 metrów. Na końcu tunelu zobaczyłem drzwi. Po chwili namysłu postanowiłem je otworzyć, chociaż nie wiedziałem, co mnie czeka po drugiej stronie. Otworzyłem je ostrożnie i … znalazłem się w jakimś mieście. Okazało się, że przeniosłem się do nowożytnej Anglii. Obok mnie stała jakaś kobieta. Zapytałem ją o dzisiejszą datę i miejsce, w którym się znajduję. Odpowiedziała mi, że jest 27 października 1781 roku i że jestem w Londynie. Podziękowałem jej i poszedłem dalej ulicą. Byłem bardzo głodny ale nie miałem ani jedzenia, ani pieniędzy. Zobaczyłem płócienną torbę z jedzeniem, leżącą na beczce. Postanowiłem ją wziąć, choć wiedziałem, że nie jest to dobre. Podszedłem ostrożnie do beczki i zabrałem torbę, kiedy nagle jakiś mężczyzna zaczął krzyczeć „Straż! Złodziej!”. Zza rogu wyskoczyło dwóch wysokich strażników z szablami. Mężczyzna wskazał na mnie i ci dwaj zaczęli mnie gonić. Desperacko szukałem miejsca, gdzie mógłbym się ukryć. Bezskutecznie, strażnicy byli coraz bliżej. Skręciłem w wąską uliczkę i wskoczyłem na wóz z sianem, a oni przebiegli obok mnie, nawet nie zerkając w stronę wozu. Poczekałem, aż się oddalą i wyszedłem. To dopiero przygoda! Zdawałem sobie sprawę z tego, że ukradłem czyjąś własność i nie byłem z siebie zadowolony. Zaczęło się ściemniać, a ja nie miałem gdzie spać. Znalazłem jakiś podarty koc i skórzany worek w ciemnym zaułku. I tam właśnie spędziłem noc. Londyn, 28 października 1781 r. Rano ulice były bardzo zatłoczone, nadal trwała wojna o niepodległość kolonii brytyjskich. Chociaż główne walki toczyły się za oceanem, to Brytyjczycy żywo interesowali się jej przebiegiem. Dla Wielkiej Brytanii kolonie były ważnym terytorium, gdzie wysyłano duże ilości angielskich towarów. Oddziały żołnierzy przemieszczały się ulicami. I choć nie było tu całkiem bezpiecznie, wybrałem się na spacer po mieście. Dotarłem do portu. Po chwili zobaczyłem dwóch rozmawiających ze sobą mężczyzn. Stali w ciemnym zakątku. Przykuli moją uwagę tym, że na pewno nie byli Brytyjczykami. W pewnym momencie jeden przekazał drugiemu złożoną kartkę, pewnie jakiś list, po czym ten, który ją przeczytał, wyrzucił i obaj odeszli. Podszedłem cicho do miejsca, w którym leżała kartka, podniosłem ją i otworzyłem. To naprawdę był list. Jedyne, co zrozumiałem, to że był to list nadany w Ameryce, pojawiło się tam nazwisko generała Cornwallisa i nazwa miejscowości Yorktown. Niezwłocznie zacząłem szukać kogoś, kto mógł mi pomóc. Znalazłem grupkę strażników na skrzyżowaniu dróg. Kiedy pokazałem im list, oddalili się kawałek i zaczęli się naradzać. Po chwili zaproponowali mi, abym poszedł z nimi do pałacu króla Jerzego III Hanowerskiego. Zgodziłem się i ruszyliśmy w drogę. Szliśmy około 45 minut. Na miejscu zobaczyłem ogromny i piękny pałac. Kiedy weszliśmy do środka powitali nas dwaj inni strażnicy i zaprowadzili mnie przed oblicze króla. Pokój monarchy był na piętrze. W środku czekał na mnie sam król i służba, która poczęstowała mnie herbatą. Na początku Jerzy III zapytał mnie o imię oraz skąd pochodzę. Odpowiedziałem na jego pytania. Rozmowa z nim była przyjemna. W pewnej chwili wszedł strażnik z listem, który król miał zobaczyć. Czytał go przez chwilę. Jego oblicze posmutniało. Po przeczytaniu monarcha zasypywał mnie różnymi pytaniami, gdzie znalazłem ten list, jak doszło do tego, że znalazł się w moich rękach, jak wyglądali mężczyźni, którzy go wyrzucili itp. Rozmawialiśmy tak przez 10 minut, potem zaproszono mnie na obiad. Jeszcze przed wyjściem zadałem królowi Jerzemu jedno pytanie: „Co to za list? Dlaczego jest taki ważny?”, a on odpowiedział, że jest to list informujący o kapitulacji wojsk brytyjskich pod Yorktown w Ameryce Północnej. Że teraz wszystkie jego nadzieje na zwycięstwo rozwiały się. Anglia będzie musiała pogodzić się z porażką i uznać niepodległość kolonii angielskich w Ameryce. Z racji tego, że moje ubranie było dosyć brudne, zaproponowano mi, abym poszedł do garderoby się przebrać. I tak zrobiłem. Zaprowadziła mnie tam pokojówka. Wchodząc do garderoby poczułem chłód i ku mojemu zdziwieniu usłyszałem szczekanie psa …. mojego psa. Szedłem przed siebie i zobaczyłem światło w oddali. Okazało się, że jestem w tym samym tunelu, z którego dostałem się do nowożytnej Anglii przez tajemnicze drzwi. Obejrzałem się do tyłu, aby jeszcze raz na nie spojrzeć, ale ich już tam nie było. Postanowiłem wrócić do domu. Nie wiedziałem, czy opowiedzieć komuś moją historię, ponieważ wątpiłem, aby ktoś mi uwierzył. Po powrocie do domu szybko włączyłem komputer. Internet okazał się niezawodny. Przeczytałem tam o Jerzym III Hanowerskim i wynikach wojny, jaką Brytyjczycy toczyli w Ameryce. Ciekawiło mnie, czy król znalazł jakiś sposób na opanowanie sytuacji w koloniach i czy kapitulacja generała Cornwallisa rzeczywiście przesądziła o losach wojny. Bardzo podobała mi się moja przygoda i chciałbym ją jeszcze kiedyś powtórzyć. Może przy okazji kolejnego spaceru z psem znowu znajdę tunel i tajemnicze drzwi, które pozwolą mi przenieść się do Anglii. Tylko jaki to będzie okres …?