C.

​

Drodzy uczestnicy konkursu UKisOK9,

 

Nie uwierzycie co się stało!

Jeszcze miesiąc temu siedziałam w wygodnym fotelu i oglądała film o Jerzym lll, nagle pomyślałam sobie że chciałabym żyć w czasach tego króla, na jego dworze, ponieważ zawsze ciekawiła mnie jego postać. 

 

Był to król bardzo inteligentny, lecz trochę nerwowy i po części dlatego był chory. Kochał zwierzęta, tak jak ja. Cieszył się wielką popularnością wśród ludu, miał przezwisko król-farmer, które mu się podobało, nie przeszkadzało mu to i był z niego dumny. Jerzy lll panował przez 60 lat, a w tamtych czasach to bardzo dużo!

 

Możliwe że byłby najdłużej panującym królem, gdyby nie jego choroba, porfiria.

Jerzy lll NIGDY nie miał kochanki, w przeciwieństwie do jego syna, ojca i dziadka.

 

I w jednej chwili, kiedy o nim myślałam, pojawiłam się w pustej kuchni. Kiedy tak się rozglądałam dobiegły mnie głosy tłukącego się szkła i uspokajających króla dworzanin. -pewnie znów miał atak-pomyślałam -Sophie, Sophie, ach, gdzie ta dziewczyna się podziewa!-ktoś krzyknął.

 

Nagle w drzwiach stanął czerwony...(no właśnie, kto?,Przecież nikogo tu nie znam!-krzyknęłam w myślach).

No więc był to czerwony na twarzy...pomocnik? Sama nie wiem...

​

-Ty, ty-pokazał na mnie palcem dysząc

-Ja...ja...co ja?-zająkałam się

-Marsz do króla,wpadł w furię!!! -krzyknął- tylko ty go uspokoisz, a ty się przeglądasz w lustrze.

-Ale pan mnie z kimś pomylił-powiedziałam niepewnie

-Sophie! Pracujesz tu od trzech lat!-krzyknął, trochę zmieszany

-Jak to...-powiedziałam pod nosem.

-Pospiesz się-teraz powiedział to trochę spokojniej.

-Już idę -i przemknęłam koło niego.

 

Zastanawiałam się jak to możliwe, od trzech lat tu pracuję?, przecież dopiero się tu zjawiłam!, i nagle mnie olśniło! Przecież mnie znali, pracowałam od trzech lat, tylko ja potrafiłam uspokoić króla, czyli została tylko jedna możliwość. Muszę być w ciele osoby którą tu znają! Gdy tak się zastanawiałam usłyszałam krzyki króla, a potem nic nie pamiętam z tamtego dnia.

 

I tak zaczęła się moja przygoda.

 

Byłam świadkiem wielu zdarzeń, np.: Byłam na pogrzebie ukochanej córki króla, Amelii. To był dla niego wielki cios.

 

Później jego stan zdrowia się pogorszył i do końca swego życia był zamknięty w Zamku Windsor. Czasami jak go odwiedzałam to cały czas ,,ponoć" rozmawiał z aniołami. Albo tydzień później, kiedy chodziliśmy po parku, nagle uniósł ręce i krzyknął: ,,Stój" a potem podszedł do dębu i się z nim przywitał. Powiedział że rozmawia z królem Prus, Wtedy wiedziałam że jest z nim źle.

 

Ale wróćmy do dworu, poznałam wszystkich, są bardzo mili. Piekarz piecze pyszny chleb, kucharz robi pyszną rybę z ziemniakami i przeróżnymi surówkami. A teraz przygotujcie się na najgorsze, ulubioną potrawą króla jest barani mózg faszerowany pastą z avokado i z surowymi jajkami. Podobno jest to pyszne i zdrowe ale ja chcę jeszcze trochę pożyć.

 

Najbardziej zaprzyjaźniłam się z Fearą, pomocnicą kuchenną. Ma 18 lat, trafiła ty po stracie rodziców, którzy zatonęli na morzu. Jedzenie tu było przeróżne, był schab z serem, barani mózg, oczywiście, kuropatwy z sałatkami, wołowina z ananasem, coś podobnego do pizzy lecz z samym mięsem, było tego o wiele więcej lecz nie starczy czasu na to by opisać wszystko.

 

Stroje miałam trzy, skórzaną na łowy, tunikę na zamek oraz morską suknię z jedwabiu z brylantami.

 

Zazwyczaj kiedy miałam czas wolny siedziałam w bibliotece ponieważ było tam dużo ciekawych książek. Czasami jeździłam konno na przejażdżki do lasu, było tak ok 50 koni dla dworu. Lubiłam też pichcić w kuchni, zrobiłam ,,katering królewski na przyjazd lorda Baltimore.

 

Muszę kończyć ponieważ król mnie woła a nie lubi czekać.

 

Pozdrawiam wszystkich uczestników

xyz