WCZESNOSZKOLNA

ZAJĘCIA NR 1:

Temat: LAS I JEGO MIESZKAŃCY

klasa trzecia

Cele ogólne:

• kształtowanie świadomego i pozytywnego stosunku do środowiska

• wzbudzanie motywacji do aktywnego uczestnictwa w rozwiązywaniu problemów ekologicznych

Cele operacyjne:

• uczeń zna podstawowe wiadomości dotyczące lasu

• umie rozpoznawać i nazywać rodzaje drzew

• wie, jak należy zachować się w lesie

• rozpoznaje popularne zwierzęta leśne

• dostrzega konieczność ochrony środowiska, a szczególnie problem walki z zaśmiecaniem terenów leśnych

Metody: obserwacja pośrednia, obserwacja bezpośrednia, pogadanka, ćwiczenia praktyczne

Formy pracy: praca zbiorowa, grupowa i indywidualna

Miejsce zajęć: sala lekcyjna, las

Środki dydaktyczne: termometry, patyk z przyczepionym kawałkiem folii szerokości 3 cm i długości 30 cm, chusteczki higieniczne, słoiki po dżemie, miarki, lupy, karty pracy, kartki, kredki, ołówek, woreczki foliowe, atlasy do oznaczania drzew i krzewów, taśma samoprzylepna, szaliki, linka

Przebieg zajęć:

A. Faza wstępna

Przygotowania do wycieczki. Podanie tematu i celu wycieczki, przypomnienie zasad bezpiecznego poruszania się po drodze oraz właściwego zachowania się w lesie, który jest domem zwierząt i ma swoje prawa. Podział dzieci na czteroosobowe zespoły, rozdanie potrzebnych pomocy.

B. Faza realizacji

Wyjście w teren.

Badanie nasłonecznienia, wilgotności gleby, siły wiatru i temperatury na skraju lasu oraz w jego głębi. Po dokonaniu pomiarów zanotowanie wyników w tabelce karty nr 1.

Wyznaczenie przez nauczyciela terenu, po którym mogą poruszać się dzieci. Ćwiczenia w rozpoznawaniu drzew, zwrócenie uwagi na charakterystyczne cechy każdego z nich. Wypełnienie karty pracy nr 2.

Obserwacja lasu. Uczniowie poszukują mieszkańców lasu wśród koron drzew, na krzewach, wśród paproci, mchów i grzybów oraz w ściółce po odgarnięciu suchych liści. Do obserwacji wykorzystują lupy i lornetki, wyniki obserwacji notują na kartkach.

Indywidualne prowadzenie badań i pomiarów: „Moje drzewo"- wybieranie własnego drzewa, przytulanie się do niego, czerpanie z niego siły i energii. Zabawa : „Co mówi mi moje drzewo?" – słuchanie „szeptu" drzewa. Wykonanie zadań zawartych na karcie pracy nr 3.

Zabawa ruchowa polegająca na przejściu z zasłoniętymi oczami wzdłuż rozwieszonej między drzewami linki.

C. Faza podsumowująca

Powrót do szkoły. Swobodne wypowiedzi dzieci o wrażeniach z wycieczki. Ocena pracy i zaangażowania dzieci w obserwacjach, pomiarach oraz badaniach. Przedstawienie wyników badań warunków panujących w lesie, zapisanie wniosków. Wypisanie nazw zwierząt napotkanych podczas wycieczki do lasu.

Odczytanie wyników badań z karty pracy nr 2. Wykonanie zielników z przyniesionych z lasu okazów.

Wypowiedzi dzieci na temat wybranych przez siebie drzew, prezentacja drzewa. Przygotowanie książeczki „Moje drzewo”. Wywieszenie prac na tablicy.

Opracowały: Alina Morawiec i Sylwia Kwiecień

MATERIAŁY DO POBRANIA:

ZAJĘCIA NR 2:

Temat: BUDOWA WARSTWOWA LASU

klasa trzecia

Cele ogólne:

- wyposażenie ucznia w podstawową wiedzę, związków człowieka ze środowiskiem oraz
prawidłowego z nim współistnienia,

- zapoznanie ze strukturą lasu,

- rozwijanie zainteresowań przyrodniczych,

Cele operacyjne:

- poznaje związek człowieka ze środowiskiem,

- rozpoznaje i nazywa warstwy roślinności w lesie,

- nazywa gatunki drzew oraz innych roślin będących w różnych warstwach lasu

- wyróżnia sposoby i identyfikuje rośliny różnymi zmysłami - (węch, dotyk, smak, słuch, wzrok)

- rozumie i stosuje zasady dotyczące właściwego zachowania się w lesie

Miejsce: pobliski las

Metody pracy: indywidualna, grupowa, zbiorowa

Środki dydaktyczne:

- Karty Pracy (,,Wędrujemy leśną ścieżką dydaktyczną”, s.45 - podręcznik cz.1, Wyd.: Nowa Era)

Przebieg zajęć:

I Wprowadzenie:

1. Podanie tematu i celu zajęć

2. Przypomnienie zasad obowiązujących w lesie

3. Rozdanie Kart Pracy

4. Rozmowa na temat lasu jako ekosystemu, którego każdy organizm i środowisko jest ze

ze sobą powiązane i wzajemnie oddziałuje na siebie

II Faza realizacji:

1. Wyjście do pobliskiego lasu

2. Określanie gatunków roślin charakterystycznych dla poszczególnych warstw lasu

3. Wypełnianie Kart Pracy

- nazywanie warstw lasu

- obserwacja konkretnych roślin i przyporządkowanie do danej warstwy lasu

- obrysowanie znalezionego liścia, pokolorowanie i nazywanie drzewa

- znalezienie owocu danego drzewa

- rozpoznawanie po sylwetce gatunku drzewa

- kolorowanie roślin należących do podszytu zgodnie z ich naturalną barwą

III Podsumowanie:

1. Sprawdzenie efektów pracy.

2. Zabawa terenowa nr 1- ,,Zapachy lasu” – podział klasy na trzyosobowe grupy.

Każda grupa otrzymuje pojemnik i ma za zadanie stworzyć własną mieszankę zapachową lasu.

Uczniowie zbierają rośliny, które potrafią nazwać i określić z której warstwy lasu pochodzą,
następnie wszystkie rośliny i owoce ścierają kamyczkiem tworząc ,,Prawdziwe perfumy lasu”.

Kolejno nazywają stworzony przez siebie zapach korzystając ze zmysłu węchu,

wymieniają wykorzystane rośliny i owoce lasu, nazywają do której warstwy lasu

należą.

3. Zabawa nr 2- ,,Odgłosy lasu” – utworzenie przez klasę koła, stając twarzami do środka.

Wybór jednego dziecka, zawiązanie mu chustką oczu i wstawienie do środka koła.

Wskazane dziecko stojące na zewnątrz, wykonuje podpowiedzianą przez nauczyciela

odpowiednią czynność np. łamie suchą gałązkę lub ściera dwie szyszki o siebie. Uczeń

w kole korzystając tylko ze zmysłu słuchu wskazuje dłonią z której strony słyszy odgłos.

Próbuje nazwać dźwięk. Po prawidłowym odgadnięciu następuje wymiana ucznia w kole.

4. Powrót do szkoły.

Opracowały: Sylwia Kwiecień i Alina Morawiec

MATERIAŁY DO POBRANIA:

ZAJĘCIA NR 3:

Temat: To ja. Moje emocje. Zajęcia z zastosowaniem arteterapii w edukacji wczesnoszkolnej

Cel główny: Wzbudzanie emocji wywierających korzystny wpływ na zaspokojenie potrzeby samorealizacji

Cele szczegółowe:
budowanie poczucia bezpieczeństwa, stworzenie spokojnej atmosfery
nazywanie i rozpoznawanie uczuć radości i smutku
ćwiczenie umiejętności panowania nad emocjami
odreagowanie negatywnych emocji.

Spodziewane efekty:
DZIECKO:
- rozpoznaje i nazywa emocje przy pomocy obrazków i mimiki twarzy
- rozumie kiedy odczuwamy radość a kiedy smutek
- rozładowuje napięcia emocjonalne w zabawach relaksacyjnych
- poznaje sposoby rozładowywania negatywnych emocji
- przeżywa sukces.

Przebieg zajęć:
I. czynności przygotowawcze: zakładanie fartuszków, przygotowanie farb do malowania palcami, rozkładanie kartonów na stołach.
II

1. Powitanie

2. Zabawa „Iskierka”. Dzieci trzymają się za ręce i poprzez delikatny uścisk dłoni przekazują sobie niewidzialną „iskierkę przyjaźni. Wskazane dziecko mówi rymowankę „Puszczam iskierkę w krąg, niech wróci do mych rąk” i przekazuje delikatny uścisk dłoni do partnera.

3. Zabawa „Wyczucie własnego ciała”. Przy muzyce relaksacyjnej „Celtic music” dzieci poruszają się w dowolny sposób na boso po dywanie i próbują wyczuć swoje ciało i jego poszczególne części.
Nauczyciel zadaje pytania dzieciom po każdym fragmencie utworu muzycznego:
Zastanów się jak zachowuje się twoje ciało, kiedy się poruszasz?
- Czy ciało jest rozluźnione czy spięte?
- co robi twoja głowa gdy się poruszasz?
- co robi twoja szyja gdy się poruszasz?
- co robią twoje ręce?
- co robi twój brzuch?
- co robią twoje plecy?
- co robią twoje nogi?
- w jaki sposób się poruszasz? Szybko, wolno, nerwowo czy spokojnie?

4. Wykonanie własnych wizytówek. Dzieci otrzymują wyciętą z papieru postać ludzika z narysowanym sercem. Zapisują w sercu swoje imię i kolorują je na wybrany kolor. Przyklejenie ludzików na fartuszki.

5. Rozpoznawanie i nazywanie emocji. Na dużym kartonie naklejone są dwa symbole emocji: radość i smutek z podpisami. Dzieci otrzymują różne zdjęcia dzieci na których są pokazane ich twarze z określonymi minami. Dokładne omówienie przez nauczyciela jak wygląda osoba która jest radosna, wskazanie na elementy twarzy. Przyklejanie zdjęć pod wskazanym symbolem. Naśladowanie mimiką twarzy emocji radości. Dokładne omówienie przez nauczyciela wyglądu osoby która jest smutna. Omówienie wyglądu elementów twarzy. Przyklejanie zdjęć pod wskazanym symbolem. Naśladowanie mimiką twarzy emocji smutku.

6. Dyskusja obrazkowa „smutne słoneczko – wesołe słoneczko”
Dzieci w dwóch grupach otrzymują na kartonach ilustrację słońca smutnego lub wesołego. Na promykach słońca piszą jakie sytuacje powodują smutek, i jakie sytuacje powodują radość u dzieci. Omówienie zapisanych prac.

7. Ekspresja ruchowa do muzyki – rozpoznawanie emocji w muzyce. Dzieci poruszają się w dowolny sposób po sali wsłuchując się w muzykę. Nauczyciel włącza muzykę o nastroju smutnym. Krótka rozmowa na temat emocji jakie towarzyszyły tej muzyce. Następnie włącza muzykę dynamiczną, wesołą np. Fiesta Aymara i dzieci tańczą. Krótka rozmowa na temat emocji związanych z ta muzyką.

8. Moje emocje – malowanie 10 palcami.

Rozmowa na temat : W jaki sposób farbami możesz namalować emocje?. Dzieci proponują różne rozwiązania. Podają barwy które kojarzą im się ze smutkiem i barwy które przedstawiają radość. Dlaczego mówimy „czerwony ze złości”, „zielony z zazdrości”, „błękitne łzy”, „szary poniedziałek”, czarne myśli ? Wyjaśnienie aforyzmów.

Samodzielna praca przy stolikach. Każde dziecko zamalowuje w dowolny sposób przy użyciu dłoni i palców 2 kartony. Na jednym prezentuje uczucie smutku a na drugim uczucie radości.
Po zakończonej pracy prezentacja i omówienie prac. Które prace są dla was milsze te smutne czy te radosne?

Wymyślanie sposobów na to jak rozweselić smutek.

9. Zamieniamy smutek na radość Wycinanie z kolorowych papierów elementów i naklejanie ich na karton prezentujący smutek w celu zamiany uczuć. Dzieci wydzierają z kolorowych papierów serduszka, kwiatki, lub ulubione przedmioty sprawiające im radość i naklejają na karton ze smutnymi barwami.

10. Relaksacja przy muzyce. Masażyki w parach.

11. Moje emocje. Rysowanie na swoim ludziku przyklejonym wcześniej na fartuszku aktualnego stanu emocjonalnego. Narysuj na twarzy swojego ludzika co teraz czujesz.

12. Czynności porządkowe.

13. Pożegnanie, zabawa – Dokończ zdanie. Jestem szczęśliwy bo......

Opracowała: Joanna Łusiak

ZAJĘCIA nr 4

Temat: W jesiennym nastroju. Zajęcia z zastosowaniem arteterapii w edukacji wczesnoszkolnej

Cel główny: Relaksacja pozwalająca na odreagowanie wewnętrznych napięć, niepowodzeń, frustracji i agresji.
Cele szczegółowe:
zaspokojenie potrzeby samorealizacji
zaspokojenie poczucia bezpieczeństwa, niwelowanie lęku przed lasem
rozwijanie zdolności wyobraźni zmysłami dotyku i zapachu
kształtowanie wyobraźni plastycznej
rozwijanie aktywności twórczej
Spodziewane efekty:
uczeń rozluźnia mięśnie, wycisza się, reguluje oddech
potrafi zamknąć oczy
poznaje zmysłami elementy lasu
twórczo wykonuje pracę plastyczną
uczestniczy w zabawie grupowej

I. Przebieg zajęcia. Czynności przygotowawcze. Zakładanie fartuszków, przygotowanie farb, przygotowanie stolików do pracy plastycznej, przygotowanie poduszek, świeżych jesiennych liści

II.

1. Powitanie – zabawa powitalna „Podaj dłonie”. Uczniowie śpiewają tekst piosenki:
Proszę podaj swoje dłonie i uśmiechnij się
teraz powiedz swoje imię, przywitamy się
Każde dziecko podaje swoje imię w wybrany sposób , najpierw średnim głosem, za drugim razem szeptem , za trzecim razem krzykiem, za czwartym razem szeptem.

2. Trening twórczego myślenia – zabawa niedokończone zdania . Uczniowie siedzą w kole i kolejno kończą zdanie wg własnego pomysłu: „Gdy słyszę słowo las to myślę o......”.

3. Relaksacja metodą A. Poender. - Spacer misia po lesie”.

Dzieci kładą się na dywanie na plecach, pod głowę kładą swoje poduszeczki i zamykają oczy, starają się wyrównać oddech i spokojnie oddychać. Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną i opowiada historyjkę o misiu.

„Posłuchajcie historii o pewnym misiu. Wyobraźcie sobie małego miękkiego i miłego misia. Miś mieszka w dużym zielonym lesie, w którym jest bardzo dużo różnych drzew liściastych. Przez cały tydzień miś ciężko pracował. Przygotowywał się do zimy, zbierał różne zapasy na zimę. Ponieważ już jest jesień, to musiał poszukać liści na posłanie, różnych roślin, miękkiego mchu, drobnych korzeni, kory drzew.
Mis bardzo się zmęczył tą pracą i postanowił trochę odpocząć. Przyszedł na leśną polanę. Akurat tego dnia miał wielkie szczęście bo pięknie świeciło słońce i wiał delikatny wiaterek. Rozejrzał się dokoła i zobaczył mięciutki, jeszcze zielony mech. Położył się na nim wygodnie. Misio teraz leży spokojnie, tez zamknął oczy, słoneczko miło i przyjemnie ogrzewa mu twarz, ciepły wiaterek delikatnie łaskocze jego uszka. Misio czuje jak odpoczywają jego rączki, nóżki, głowa, buzia i oczy. Najpierw lewa nóżka robi się ciężka i leniwa jakby była z drewna. Misio nie może jej podnieść. Ale jest jej dobrze i cieplutko. Potem prawa nóżka też staje się ciężka i też jest jej ciepło i dobrze. Misio nie rusza nóżkami i myśli: Ale mi dobrze i cieplutko!. Teraz łapki misia też chcą się tak dobrze czuć więc misio myśli o nich żeby też stały się ciężkie i żeby też było im cieplutko. Słoneczko rozgrzewa prawą rączkę i kolejne paluszki. Jest bardzo miło i ciepło. Słoneczko rozgrzewa drugą rączkę i kolejne paluszki. Misio nie ma ochoty ruszać tymi ciepłymi rączkami. W ogóle o nich nie myśli. Teraz miso pomyślał o swojej główce. Poczuł jaki miły i mięciutki jest mech, który ma pod głową. Głowa misia tez stała się ciężka i położyła się na bok. Leży spokojnie, oczka są zamknięte, słoneczko grzeje milutko w prawe oczko, w lewe oczko, w nosek misia. Misio czuje się spokojny, zrelaksowany, leży cichutko i słucha jak szumi las.”

Nauczyciel delikatnie rozgłasza muzykę i zapala świecę o zapachu sosny. Dzieci leżą na dywanie i wsłuchują się w muzykę, spokojnie oddychają.
Po kilku minutach nauczyciel kończy opowiadanie:

„Mały misio leży wygodnie na polanie, wygrzewa się w ciepłym słoneczku. Leciutki wiaterek łaskocze uszy, nosek i futerko misia. Nagle na nosek misia delikatnie spadł jesienny liść z drzewa i misio otworzył oczy, przeciągnął, się, poruszał leniwie prawą rączką, lewą rączką , prawą nogą, lewą nogą i wstał.”

Nauczyciel przechodzi wśród dzieci i delikatnie kładzie na twarzy dzieci liście. Dzieci po kolei budzą się i przeciągają.

Siadają na dywanie. Nauczyciel rozkłada na dywanie kolorowe liście, korę drzew, gałązki, mech.

4. Poznanie wielozmysłowe elementów lasu- dzieci wąchają, dotykają i opisują kolejne okazy leśnej przyrody. Nazywają barwy liści jesiennych. Określanie barw jesiennych jako barwy ciepłe. Dotykają blaszek liściowych, wyczuwają palcami żyłki liściowe, ich różne brzegi, określają prawą i lewą stronę liścia.

5. Zabawa ruchowa „Taniec liści”. W rytm walca dzieci tańczą i podrzucają liście nad głowami.

6. Praca plastyczne „Tańczące liście” - odbitka na kartonie przy pomocy liści. Dzieci siadają przy stolikach i malują ciepłymi barwami blaszki liściowe. Odbijają je na kartonie według własnego pomysłu.

7. Omówienie prac, nadawanie tytułów

8. Czynności porządkowe.

9.. Pożegnanie „Iskierka”

Opracowała: Joanna Łusiak

ZAJĘCIA nr 5

Temat: Węgiel – czarne bogactwo
klasa trzecia

Cele lekcji:
Uczeń
- wie do czego wykorzystywany jest węgiel.
- zna jego pochodzenie

Formy pracy:

- indywidualna

Metody:

- słowna - pogadanka

- oglądowa - pokaz

- czynna – wykonywanie lapbooka

Środki dydaktyczne:

- ilustracje przedstawiające historię powstania węgla,

- rozsypanka wyrazowa,

- kolorowanka strój górniczy (roboczy i odświętny),

- mapa Polski,

- kolorowe kartki, nożyczki, klej

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Powitanie

2. Odczytanie wiersza Jana Babicza pt: "To Oni"

To Oni
W głębi ziemi
Czarne zwalają bryły,
Żeby we wszystkich oknach
Jasne się światła paliły.

To Oni
W ciemnych chodnikach,
W kurzu węglowych ścian,
Trudem codziennej pracy
Dają Ojczyźnie blask.

To Oni
Z czeluści kopalń,
Filarów, szybów i sztolni,
W swych uznojonych dłoniach
Niosą górnicze plony.

3. Rozmowa na temat wysłuchanego wiersza

- jaki zawód przedstawiony jest w tym wierszu?
-czym zajmują się górnicy?
-jak wygląda praca górnika?

4. Nauczyciel przywiesza na tablicy rozsypankę wyrazową. Wybrany uczeń przychodzi do tablicy i układa we właściwej kolejności wyrazy, które tworzą przysłowie.

"Barbara święta o górnikach pamięta".

- kto z was wytłumaczy znaczenie tego przysłowia?
- jak nazywa się święto górników i kiedy to święto jest obchodzone?

- uczniowie kolorują postaci górników i wklejają w centralne miejsca w przygotowanych lapbookach

5. Nauczyciel odczytuje wiersz Marii Terlikowskiej pt: "Węglowa rodzinka".

To węglowa jest rodzina:
parafina,
peleryna,
duża piłka w białe groszki
i z apteki proszek gorzki,
i ołówek w twym piórniku,
i z plastiku sześć koszyków,
gąbka, co się moczy w wodzie,
i benzyna w samochodzie,
czarna smoła,
biała świeca-
to rodzinka węgla z pieca.

Widzę już zdziwione miny...
- Co ma węgiel do benzyny?
- Czy jest z węglem spokrewniona
gąbka miękka i czerwona?

Otóż właśnie wiem na pewno,
że jest jego bliską krewną:
węgla jest po odrobinie
w parafinie,
w pelerynie,
w białej piłce w duże groszki
i z apteki w proszku gorzkim,
i w ołówku w twym piórniku,
i w koszyku tym z plastiku...
Nawet świeczki, te z choinki
to też węgla są kuzynki.

Lecz wśród wielkiej tej rodziny,
wśród kuzynów i rodzeństwa,
nie ma ani odrobiny
rodzinnego podobieństwa.

Węgiel jest jak czarna skała,
koszyk żółty, świeca biała.
skąd się wzięły te różnice?

O! To już są tajemnice,
które kryją się w fabryce.

Rozmowa na temat rzeczy, które otrzymujemy z węgla na podstawie wysłuchanego wiersza. Uczniowie uzupełniają swoje lapbooki informacjami uzyskanymi z powyższego wiersza.

6. Nauczyciel wskazuje na mapie Polski Śląsk i wymienia niektóre z miast, gdzie są kopalnie.

Dzieci w swoich lapbookach zapisują te miasta

Podsumowanie

Zaprezentowanie przez dzieci zrobionych przez nich lapbooków i podanie zdobytych w ten sposób wiadomości.

Opracowały: Anna Rzyman i Elżbieta Pietrzak

MATERIAŁY DO POBRANIA:

============================================================================================================

WYKORZYSTANIE PLATFORMY INTERNETOWEJ "KAHOOT" W EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ

Podczas wyjazdu na Sycylię w ramach programu POWER oglądałyśmy różne lekcje z wykorzystaniem technologii informatycznej. Zauważyłyśmy, że nauczyciele w swojej pracy bardzo często korzystali z platformy getkahoot.com.

Jest to bezpłatna platforma do tworzenia i przeprowadzania interaktywnych quizów, gier i testów. Wykorzystując urządzenia mobilne (komputer, tablet, telefon komórkowy) można zaplanować ciekawe zajęcia.

Zaletą aplikacji jest to, że po każdym pytaniu wyświetlone są rankingi uczniów lub grup z sumą uzyskanych punktów, co wpływa na rywalizację klasową. Aplikacja informuje też nauczyciela który uczeń lub grupa uczniów miała najwięcej prawidłowych odpowiedzi – na bieżąco pozwala na ocenę wiedzy ucznia. To wielkie emocje, świetna nauka, sprawdzian wiedzy i zabawa na każdej lekcji.

Zajęcia z zastosowaniem Kahoot aktywizują uczniów i uatrakcyjniają lekcje (nareszcie mogą używać komórek bez żadnych konsekwencji ), wspomagają rozwój czytania, pisania, liczenia i logicznego myślenia. Jest to atrakcyjny i szybki sposób na sprawdzenie wiadomości przed sprawdzianem, na znajomość przeczytanej lektury, ćwiczenia ortograficzne, podsumowanie lekcji czy też przeprowadzenie testu z danego tematu.

Przeglądając zasoby internetu zauważyłam, że platforma jest bardzo popularna w Polsce, zawiera dużo gotowych narzędzi, które nauczyciele mogą wykorzystać w swojej pracy. Polecam!

Nowoczesne technologie powinny być wykorzystywane podczas lekcji, należy jednak z nich korzystać na zajęciach z umiarem, równoważąc to z ruchem oraz tradycyjnymi ćwiczeniami i zabawami.

Nsze przykładowe kahooty do wykorzystania na zajęciach z edukacji wczesnoszkolnej.

Kahoot ze znajomości lektury "Dzieci z Bullerbyn":

https://play.kahoot.it/#/k/f1015429-7d92-45be-b3cb-3e89a839a118

Kahoot o lesie:

https://play.kahoot.it/#/k/f59e10de-664b-4b5a-b73a-4d06aa78cf8d

Kahoot na temat miesięcy i pór roku w jęzku angielskim:
https://play.kahoot.it/#/?quizId=3e50d0a6-da51-43d7-8408-03e14360d4d2

Przewodnik video po polsku:

Jak utworzyć konto Kahoot:

1. Wchodzimy na www.kahoot.com

2. Wybieramy „Sign up” w prawym górnym rogu

3. Wybieramy swoją rolę: nauczyciel (teacher) lub uczeń (student)

4. Jeśli posiadamy konto Google, wybieramy „Sign up with Google”, w przeciwnym wypadku „Sign up with email”

5. Wpisujemy swoje dane: nazwę użytkownika, e-mail, hasło, po czym wybieramy „Join Kahoot!”

Jak się zalogować na istniejące konto Kahoot:

1. Wchodzimy na www.kahoot.com

2. Wybieramy „Log in” w prawym górnym rogu

3. Wpisujemy swoją nazwę użytkownika oraz hasło

4. Wybieramy „Sign in”

Jak utworzyć nowy quiz: https://www.youtube.com/watch?v=ArQ-pju2UMc

Jak rozpocząć rozgrywkę: https://www.youtube.com/watch?v=kY2SeEqFUgE

Opracowały: Jolanta Jończyk i Emilia Kurek

ZAJĘCIA NR 6

Scenariusz zajęć edukacyjnych w terenie pt: „Śladami smoka przewodnika”

Spotkanie z przewodnikiem w Ogrodzie Botanicznym w Mikołowie Mokrym, który wyjaśnia dzieciom cel spotkania.

Przewodnik informuje dzieci, iż w czasie podróży po ogrodzie będą musiały znaleźć listy pozostawione przez smoka przyrodnika w których znajdą zadania do wykonania.
Grupa wędruje trasą turystyczną o nazwie: ”Smok Przyrodnik i wędrówka do kamieniołomu”.
Pierwszy list dzieci znajdują przy kamieniołomie. Jedno dziecko z grupy odczytuje list napisany przez smoka, w którym ten im się przedstawia, oraz cała grupa wspólnie rozwiązuje zagadki.

Przewodnik opowiada grupie o kamieniołomach: Na obszarze Śląska znaczenie surowcowe mają wapienie muszlowe z okresu Triasu (najstarszy okres ery mezozoicznej, trwał od 252,2 do 201,3 mln lat temu). Tworzą one pas o szerokości 15 km, ciągnący się na długości 100 km od Krapkowic na zachodzie aż po Olkusz i Chrzanów na zachodzie. Wapienie triasowe występują również lokalnie na południe od tego pasa w okolicach Mikołowa. W dzielnicy Mokre znajduje się Fiołkowa Góra (340 n.p.m.) zbudowana głównie z wapienia warstwy gogolińskiej.

Warstwa gogolińska – najniższa warstwa dolnego wapienia muszlowego Wyżyny Śląsko-Krakowskiej, leżąca pomiędzy warstwą pstrych piaskowców, a warstwą wapienną formacji górażdżańskiej. Nazwa pochodzi od miejscowości Gogolin, gdzie po raz pierwszy formację tę opisano.

W zlokalizowany na Fiołkowej Górze kamieniołomie eksploatację wapienia już zaniechano.

W okresie triasu cały ten obszar zalany był przez morze, a dziś stanowi on fragment Garbu Mikołowskiego. Natknąć można się tam na skamieniałości liliowców, skorupy małży, zęby ryb, lub niewielkie kości gadów. Wapienie trasu stanowiły surowiec do wypalania wapna o czym świadczy choćby duża ilość zachowanych na obrzeżach kamieniołomu wapienników, których naliczyłem

13 szt. i pozostawione kopce już wypalonego wapna. Wapienniki znajdują się w złym stanie technicznym i wymagają koniecznej interwencji konserwatorskiej. Dziwi, że to chyba największe na Śląsku skupisko wapienników nie doczekało się do tej pory godnej ochrony i zaliczenia do listy zabytków techniki. Inicjatywa ta mogłaby wpisać się idealnie w nurt edukacji regionalnej.

Czas biegnie, wapienniki się rozpadają.

Kamieniołom ma kształt amfiteatralny. Ściany do 20m wysokości są dobrze zachowane. Teren jest mocno zarośnięty co utrudnia dostęp. Trwają starania by objąć to miejsce ochroną jako geologiczne stanowisko dokumentacyjne. Teren kamieniołomu ma również zostać w przyszłości zintegrowany z powstającym w sąsiedztwie Górnośląskim Ogrodem Botanicznym pod patronatem m.in. Uniwersytetu Śląskiego. Kamieniołom jest oazą dla licznych gatunków roślin.

W czasie wędrówki po okolicy cofamy się w czasie i śledzimy historię Ziemi na podstawie skamieniałości oraz poznajemy zwierzęta, które zamieszkiwały wody mórz.

Przewodnik opowiada dzieciom:

Teren Ogrodu charakteryzuje urozmaicona rzeźba, wzbogacona głębokimi „rozcięciami” potoków, a także łagodnymi zboczami „Fiołkowej Góry” o wysokości 340,4 m n.p.m i „Sośniej Góry”, o wysokości 329 m n.p. , a także rozległymi wyrobiskami nieczynnych już kamieniołomów z porastającą ich ściany florą skalną.

Na podstawie badań dokonanych przez różne grupy naukowe (biologów, geologów, przyrodników, ornitologów, historyków i innych ) ustalono, iż na tym terenie występuje bogactwo zasobów przyrody z osobliwymi zabytkami kultury (mogą to być m.in. miejsca historyczne, archeologiczne, parki, czy ogrody), co daje możliwość porównania z innymi terenami o podobnych walorach, występujących na terenie Górnego Śląska (m.in. Góra Św. Anny) czy na terenie części górnośląskiej Garbu Tarnogórskiego.

W jego rzeźbie i budowie geologicznej tworzonej przez kilkaset milionów lat można odnaleźć genezy krajobrazu Wyżyny Śląskiej. W ścianach nieczynnych kamieniołomów przy odrobinie szczęścia można dostrzec tzw. skamieliny przewodnie reprezentujące podrównikową florę lądową „górnego karbonu”, a także zwrotnikową faunę morską „środkowego triasu”.

Na opisywanym obszarze zlokalizowano pozostałości zlodowaceń, co najmniej 250 gatunków roślin i zwierząt zaliczanych do rzadkich nawet w skali kraju i podlegających ochronie prawnej, m.in. dziewięćsił bezłodygowy (spotykany najczęściej, a może już rzadziej na terenach potocznej „Jury Krakowsko-Częstochowskiej”), krusznik błotny, orlik pospolity, pierwiosnek lekarski, to z roślin. Ze zwierząt - przy odrobinie szczęścia - można spotkać m.in. coraz rzadsze motyle: rusałka pawik, rusałka pokrzywnik. Wśród płazów: ropucha paskówka, czy rzechotka drzewna, a wśród ptasich rzadkości na tym terenie należą: derkacz, krogulec , puszczyk, sowa uszatka, czy nawet zimorodek. Zaś ze ssaków, przy odrobinie szczęścia można zobaczyć m.in. : łasicę łaską, gronostaja, czy pospolite zwierzęta tzw. „łowne”.

Po drodze dzieci obserwują ptaki za pomocą lornetki: derkacz, krogulec , puszczyk, sowa uszatka, zimorodek itp. Oglądają również atlas ptaków ze zdjęciami ptaków.
Dzieci przyglądają się roślinom napotkanym podczas spaceru: . dziewięćsił bezłodygowy, krusznik błotny, orlik pospolity, pierwiosnek lekarski , fiołki, dzika róża, jeżyna, malina, bluszcz pospolity.
Dzieci dowiadują się jak żyją pszczoły, poznają strój pszczelarza, narzędzia pracy pszczelarza, pasiekę.
Przewodnik mówi i pokazuje dzieciom: Zanim pszczelarz będzie mógł cieszyć się wyjątkowym smakiem miodu i innymi produktami pszczelimi musi włożyć wiele pracy i trudu w przygotowanie ula dla pszczół. Do tego potrzebne są mu niezbędne narzędzia, bez których jego praca nie byłaby możliwa. Strój ochronny – pozwala uchronić się przed ukąszeniami, które w dużej liczbie mogą być niebezpieczne dla życia. W stroju pszczelarz może czuć się bezpiecznie. Ważne jest zabezpieczenie całego ciała. Odzież pszczelarska szyta jest z materiałów przewiewnych i lekkich, w jasnej kolorystyce. Warto wybrać strój z lnu i bawełny, który zapewni odpowiedni komfort przy pracy. Nogawki kombinezonu warto chować w długie skarpety i buty, aby zabezpieczyć się przed dostaniem się pszczół. Podkurzacz – służy do odymiania pszczół. Zabieg ten ma je uspokoić, gdyż wtedy pszczoły nie wyczuwają feromonów alarmowych. W obecności dymu robotnice napełniają swoje wola miodem i są mniej agresywne. Miodarka – dzięki niej pszczelarz może odwirować miód z plastrów. Elementy miodarki powinny być wykonane z blachy kwasoodpornej, gdyż miód jest środowiskiem kwaśnym i może wchodzić w reakcje. Dłuto pasieczne – służy do rozdzielania połączonych kitem pszczelim elementów ula, zeskrobywania z ramek kitu i wosku. Odsklepiacz widelcowy lub nóż – służą do zdejmowania wosku pokrywającego wypełnione miodem komórki plastra. Nóż poradzi sobie na gładkich powierzchniach, a jeśli plaster będzie nierówno zabudowany, warto użyć odsklepiacza widelcowego. Dekrystalizator – spirala do dekrystalizacji pozwala w szybki i bezpieczny sposób rozpuścić miód. Ul. Jest to tak samo poważna konstrukcja jak nasz dom. Nie może zabraknąć w nim korpusu, daszku, belek, ramek i dennicy. Na dennicę poławia się pyłek, a siatka służy do diagnozowania osypu warrozy. Dobra konstrukcja ula musi zapewniać pszczołom swobodę i bezpieczeństwo. Wymienione wyżej akcesoria to tylko część z przedmiotów, które są potrzebne w pracy pszczelarza. Jak widać, praca w pasiece jest czasochłonna, wymaga również ogromnej wiedzy, cierpliwości i doświadczenia. ◦ Pokaz ula – pokazuje uczniom ul i opowiada, że ul służy do życia, rozwoju rodziny pszczelej oraz zbierania pożywienia

Przewodnik opowiada dzieciom: ZNACZENIE PSZCZÓŁ W ŚRODOWISKU

Na przełomie wieków wytworzył się ścisły związek z współżycia świata roślin i pszczół. Pokrótce symbioza ta polega na dostarczaniu owadom pokarmu białkowego, jakim jest pyłek kwiatowy oraz pokarmu energetycznego w postaci nektaru, przy czym pszczoły zapylają kwiaty, co jest niezbędne do powstania warzyw i owoców. W okresie wiosennym, kiedy rozpoczyna się sezon kwitnienia kwiatów, to właśnie pszczoły miodne dysponują największą ilością „zapylaczek”. Warto również wspomnieć, że ze względu na produkty końcowe pracy rodzin pszczelich zaczęło rozwijać się pszczelnictwo. Tutaj również występuje poniekąd współpraca, gdyż pszczelarz w zamian za sezonową pracę pszczół, chroni je przed zimnem i chorobami, a w razie potrzeby dokarmia.
W leśnictwie praca pszczół służy zwiększeniu ilości zdrowych i płodnych nasion potrzebnych do odnowienia lasu, pożywienia dla ptaków, zwiększenia urodzaju owoców leśnych.

ZAGROŻENIA – CO GROZI PSZCZOŁOM

Do najważniejszych zagrożeń zaliczyć należy:

choroby pszczele,
szkodniki i wrogowie pszczół – barciel pszczeli, szerszenie, osy, ropuchy, ptaki
rabunki – mogą być jedną z głównych przyczyn rozprzestrzeniania się w pasiece chorób pszczół. Aby je ograniczać należy m. In. przeprowadzać przeglądy w rodzinach, nie pozostawiać plastrów na pasieczysku, nie podkarmiać pszczół w trakcie dnia.
chemizacja rolnictwa
zanieczyszczanie środowiska, głównie przez przemysł i samochody
wypalanie traw oraz wycinka drzew

CO NAM PSZCZOŁA „DAJE”

Wśród pszczelich darów mamy:

miód (rzepakowy, akacjowy, lipowy, gryczany, wielokwiatowy, spadziowy)
wosk pszczeli,
propolis,
mleczko pszczele,
pyłek kwiatowy,
jad pszczeli.

CIEKAWOSTKI O PSZCZOŁACH

Czerw pszczeli jest źródłem białka zwierzęcego, witaminy A i D.
W jednym roju pszczelim żyje od 20 tys. do nawet 100 tys. pszczół
Trutnie – osobniki płci męskiej nie posiadają żądeł, mają je pszczoły robotnice – choć są płci żeńskiej to nie rozmnażają się. Tylko jedna królowa w roju zapewnia potomstwo
Pszczoły porozumiewają się za pomocą tańca i dźwięków. Taniec pszczół różni się w zależności od odległości do pożytku (jeden do 100 m, drugi taniec powyżej 100 m)
Robotnica waży około 0,1 g, wracając z nektarem jest cięższa o połowę, zaś z pyłkiem o 1/3
Podczas jednego lotu po nektar pszczoła odwiedza 50 – 100 kwiatów
Na zebranie 1 kg miodu pszczoły odwiedzają dla porównania ponad 8 000 000 kwiatów akacji lub 20 000 000 kwiatów koniczyny
Litr miodu waży od 1,38 do 1,45 kg.
W słoiku 0,9 l mieści się około 1,2 kg miodu
Królowe pszczoły mogą składać około 3000 jaj dziennie

Chrońcie przyrodę, nie wycinajcie bezmyślnie drzew, zwłaszcza starszych, przydomowych oraz śródpolnych. Nie wypalajcie traw, nie wyrzucajcie śmieci do lasów i potoków, stosując środki chemiczne w rolnictwie i ogrodnictwie przestrzegajcie zawartych na etykietach wskazówek. Nie zabijajcie pracujących na kwiatach pszczół i innych owadów zapylających!

Dzieci wypatrują śladów i tropów zwierząt.
Dochodzimy do kamieniołomu triasowego wapienia muszlowego. Obiekt znajduje się przy drodze, dlatego też postanawiamy sprawdzić w obrębie triasowego wapienia muszlowego w kamieniołomie Mikołów-Mokre czy obecne są utwory krasowe . Lokalizacja okazuje się bardzo obfita w skamieniałości.
W punkcie widokowym kamieniołomu dzieci są dzielone na grupy czteroosobowe. Każda grupa otrzymuje po kilka skamieniałości, z których ma utworzyć kształty zwierząt lub coś według własnej wyobraźni.
Punktem docelowy wycieczki to spotkanie w altanie, gdzie jedno dziecko odczytuje list smoka do dzieci, aby podziękować im za wspaniałą postawę badacza, odkrywcy.