Chrześcijanie są w Pakistanie obywatelami najniższej kategorii. Nikłe są ich szanse na zdobycie dobrze płatnej pracy, a bez pieniędzy nie ma możlliwości wysłania dzieci do szkół. Bez edukacji z kolei nie ma mowy o przyzwoitej pracy i tak tworzy się zaklęty krąg.

Nawet jednak jeśli chrześcijanin ma wykształcenie, szanse na przebicie się do przynajmniej klasy średniej są znikome. Ashbeel, choć jest człowiekiem wykształconym, znającym język angielski, pracuje fizycznie, w złych warunkach, za niską płacę.

 

Sytuacja chorych, starych i wdów jest jeszcze gorsza, bo nie mają możliwości najmowania się nawet do tych najgorszych zajeć, które mogłyby zapewnić im skromne utrzymanie.

 

Sajida i Ashbeel nie tylko głoszą Słowo tym najbardziej wykluczonym. Jeśli uda im się zdobyć jakiekolwiek środki finansowe, kupują najbiedniejszym żywność i leki, rozwożą paczki.